Mesai bitiminde ayaklarını uzattı
Duvara yasladı
Yorgundu
Sessiz kaldı masası
Uyudu


Öteki daha şanslıydı
Neşesi enerjisine yetişemiyordu
Malum sahilde bir bekleyeni vardı
Hava serindi
Sevdiği üşüyebilirdi
Ceketine gülümsedi
Onu sarabilirdi


Çocuğu kapıda bekliyordu diğerini
Söz vermişti
Parka gideceklerdi


İki bilet getirdi eşi
Bir saat yatmış dinlenmişti
Canlıca bir sahneye konuktu şimdi
Sessiz kaldı masası
Dışarıya çıktı


Diğeri unutmuştu bugün doğduğunu
Evin ışıklarına gitti eli
Yanmadı
Neşe mumlarıydı karşılayanı


Sessiz kaldı masa
Günün tüm monotonluğu
Bir çocuğun parkta koşuşmasında…
Sevgilinin sahilde gülüşmelerinde…
Tiyatro salonunda…
Aile saadeti en büyük hediye olan o sıcak evde…
Saadetini izledi çalışma odasının açık kalan kapısı
Sessiz kaldı masa






Halime Erva Kılıç