Bir gün başı boş dolaşırken,
susuz dede parkında…
Bir falcı kesti önümü.
Sanki biliyormuş gibi yaşadıklarımı,
‘’gel bakayım falına’’ dedi,
‘’anlatırım olmuşları, olacakları,
gerçekleri yalanları…’’
Dedim ki, ‘’falcı git işine, sen ne anlarsın ki?
Sen mi çizdin hayat çizgimi,
sen mi yazdın gelecek kaderimi?’’
‘’ Bilirsen bir türlü, bilmezsen başka.
Bilirsen kötü söylersin,
daha çok incitir, kırarsın beni…
Bilemezsen de ben anlatırım,
O’nu nasıl sevip kaybettiğimi…
Daha yarası kapanmadı, kanatırsın kalbimi!’’

Altın dişlerini göstererek gururla,
Az biraz da olsa alayla, elimi aldı avucuna.
‘’Olsun’’ dedi
‘’hele sen bir uzat elini, belki her şeyi bilemem ama,
anlatırım rahatlatırım içini…’’
ve, tek tek dökmeye başladı incilerini!...
‘’Bir hayırsızı çok sevmişsin,
kadrini kıymetini bildirememişsin,
Akmış gitmiş avuçlarından,
ne ettinse geri döndürememişsin…’’
‘’Üzülme’’ dedi,
‘’yakın bir zaman, hayırsızın dönüp gelecek,
O’da seni sevmiş, unutamamış,
her gün ağlarmış kahrından.
Çok mutlu olacaksınız, hiç ayrılmayacaksınız.
İki çocuğunuz olacak, bir kız bir oğlan…
Bak görürsün, üç vadeye kalmaz yakın bir zaman…’’

‘’Sus falcı dönecek deme,
içime gömdüm umutlarımı diriltme!
Dönecek olsa gitmezdi,
hem gelse bile gönlüm o’nu affeder mi?’’

Yine de bekledim…
Üç vade değil, üç yaz üç kış geçti!
Falcı, gelecek demişti bilemedi.
Ben hep bekledim, O hiç gelmedi!...

GÜLŞEN KARADAĞ
21.04.2010