Bir ela gözlüye yandım erenler
Aşk ehlini ahyarından tanırım
Bir gönül’e ahtı aman verenler
Hicap eder gönlümden utanırım

Bir sevda ki bende koymaz ar haya
Dikenli yollarda yürütür yaya
Yüreğim taş olmuş bedenim kaya
Kar bürümüş başımdan utanırım

Kimse bilmez sevda kârın eliyim
Gahi akıllıyım gahi deliyim
Yeni taşmış sonbaharın seliyim
Altmış olmuş yaşımdan utanırım

Ademi cennetten attıran sevda
Kardeşi kardeşe çattıran sevda
Hükmü payitahtı sattıran sevda
Hayalimden düşümden utanırım

Ben de bilmem bu ne esrâr bu ne hal
Gören sanır yeni yetme bir cehal
Gönlümde kalmamış boşluk bir mahal
Dizim tutmaz işimden utanırım

Yerdeki Hümâlar kanatsız uçar
Gökteki turnalar avcıdan kaçar
Dostu olan dosta derdini açar
Ahbap çavuş yoldaştan utanırım

Ozanca bu hale ne derler sizde
Sevdadır bulunur her yaşta özde
Koyu bir ateştir yanar bu közde
Yarenimden eşimden utanırım

Fevzi Cahit
Ozanca/İzmir