İçimde bin korku ve bir ihtimal,
Aklımda, aklımı kemiren vehim.
Cevabı; muamma, çıldırtan sual;
Resmini çizdiğim bu adam da kim?

Şekilsiz yüzüyle kuşkularımın,
Doğurduğu adam belki bir hayal.
Ya gerçekse!... İşte korkularımın,
Ardında saklanan hayali masal.

Sanki boğazımda korkunç elleri,
Beni öldürecek gibi çocuğum.
Sahi şimdi ölsem, aslında yeri,
Burada bitmeli bu yolculuğum.

Dilimden kalbime inmeyen dilek,
Önümde uzayıp giden yollar var.
İçimde, kalbimde ateşten gömlek,
Yetişsin gerçeğin taşıyan rüzgar.

Birden fısıldasın göğsüme doğru,
Duymak istediğim, gerçek haberi.
Toz olsun, yok olsun, dehşetli soru,
Bozulsun şüphemin fena ezberi.

Kaygılarım duman gibi yükselsin,
Dağılsın ruhumun derin kasveti.
Derinden derinden hep sesler gelsin,
Doğrudur, desinler doğru saffeti.

Her şey olur evet ama sen olma,
Gerçeği bir azap şüphe içinde.
Anla, hiç olmazsa bir sen kaybolma,
Hiçlerin içinde, hiçin hiçinde.

Ankara, Nisan 2010