Nasılda ümmileştim, kendi alın yazıma,
Yirmi üç bin gün geçmiş, Okunmuyor yinede.
Nice kurtlar üşüştü, bileğime pazıma,
Dedeleri yaşlandı, mezar kazar sinede.

Beynimdeki her kıvrım, birer kördüğüm olmuş,
İçlerine cinnetlik, kaygı virüsü dolmuş,
Gönlümdeki gülleri veledi şeytan yolmuş,
Bir hayli rızık çıkmış, öfkeye de kine de.

Vesvesenin devleri, sinsi sinsi yaklaştı,
Zafer kazanmış gibi birbiriyle koklaştı,
Maskeleri düşünce, her şey birden farklaştı,
Artık zarar veremez, imana da dine de.

Kaçtım o küflü yerden, değişik mekândayım,
Esrarlı bir çarşıda, bir başka dükkândayım,
Gönlüme mihman geldi, ben ise mihmandayım,
İhtiyacım yok artık, saraya da in’e de.

“Eşrefi mahlûk” insan, aldanır mı? gölgeye,
Verdiği her kararı, dayandırır belgeye.
He mi Turu-Sina ya, hem de emin beldeye,
Allah’ın yemini var, zeytine de tine de

Doğu batı kalmadı, bütün zamanlar durdu,
Hikmetlerle bezenip, süslendi gönül yurdu,
Mülke Süleyman geldi, kalbime otağ kurdu,
Hükmediyor buradan, şeytana da cine de.

Bir Rahmeti ilahi, yüreğime damladı,
Yaralının gönlünde, yara izi kalmadı,
Bilmeyene sözüm yok, anlayanlar anladı,
Üçe, kırka bir baktık, hatta yetmiş bine de.

17.04.2010…….Mustafa YARALI