karanlığından sıyrılda gel
geldiğinde ayna tutsun yüreğine gözlerin
susma
kelimeler istemiyorum senden konusmak namına
ama susma
konuş bir bakış bir tebessüm yada bir dokunuşla
tenine dokunmak kadar kolaymı yuregine dokunmak...
banada yer var mı orda...
üzülmelerin bekçisiydim hep
artık yeter bitsin bu müebbet...
üzeceksen gitgidebildiğin en uzaklara
şayet sende üzmelere yer yoksa
elini uzat
uzat tıpkı bir kşun kanadına değdiri gibi
yüreğini aç bana
sessizliğimdeki çığlıktan arındır beni
ve GÖLGELERİNİ ÇEK Kİ GOREYİM SENİ...
ya git benden tamamen yada beni sana sakla.
bana bakma sen ben susarım
lal keser dilim yutarım...
soylemek isteyipde soyleyemdklerimi gozlerimden anla
yada ellerimden
yahut sesimdeki titreyişten...
ıssızlığında kaybetme beni...
kimsenin yerine gecmek değil derdim kimse olmak değil ..
derdim sen de BEN olmak.
eğerağır gelecekse yükü sana bana dair seylerin.
yuklenme
ama banada tasıyamayacagım dertler yukleme.
korkuların var ve korkularım..
ama korkusuzca sarılmadıkmı herseye ragmen...
su kalabalıkta sessizce arayıp bumadık mı
hemde hiç hesapta yokken
tesadufleri sasırtmadık mı
gorunuste iki ayrı insan ken
sende seçenek miyim sadece
yanında mutlu oldugun
ıragımda varlığını unuttuğun
yoksa bir BEN var mı sana dair.
tek bildiğim gemiler yakıldı bende...
rıhtımda oturmus seni gorebileceğim günü düşlemekteyim...
ayaz sanki bu rıhtım sanki buz kesti gözlerim
gokyuzune bakıyorumda ne kadar heybetli .
peki sen sen o heybetinde gizleyebilirmisin beni gokyuzunun yıldızları gizlediği gibi...
sana cümleler biriktirdim belkide hiç söyleyemeceğim
parmaklarımı uzattım sana tutmak değil seni niyetim
parmaklarımı uzattım kon diye
titrerse parmağım irkilirsin ürkersin
parmaklarımı sabitledim kon kon kon istedim
uçmak istediğinde uç
çünkü ne o konduğun ayaklar benim ne bu sana uzanmış parmak senin
yine içime ekeceğim hasatını hüznümün
yeşermeyecek cümlelerim senin bahçende
senin olduğun kente kar tanesi olacağım belki
belki ağladığında gozyasını saklayacakbir yagmur damlası
unutma
pamuklara sardım seni zincirlemedim kilitlemedim
birgün gideceksen eğer
parmak uçarında sıyrıl hayatımdan
çünküyere ağır basarsan
tutamam
hıçkırıklarım zuhur eder kulağında
ne varlığın belli ne yokluğun
ama soz verdim kendime
gideceği son yere kadar solugum ensende
yeri gelir sessiz sorarım sorularımı
an olur içime akıtırım gözyaşımı
bahçene yeşermez cümlelerim...