Birde başka gözlerle bakıyorum kendime
Ne pak, ne safi, ne kafi görüyorum ya İlahi!
Günahlarımı koysalar, tartamazdı terazi
Neyse ki benden başkası bilmiyor nedir mazi

Binlerce aynada ayrı ayrı manzara
Kaç yüzüm var ve kaç hüzün var bir arada
Cehennemle cennet arası bir kararda
Ruhum dahi ölecek, beden ondan firarda

Her şerde vardır hayır, hayır bildiğindede
Bildiğini bilsen dahi, birşey biliyorum deme
Hayır bildiğin yağmurda, ayağın kayar düşersin
Dersin ki ey Rahmet-i İlahi sen bana şersin.

Ey ehl-i dünya halim, Allah’ı unutmuşsun
Unuttum derken bile gerçekten unutmuşsun
Bu sözleri okuyan zanneder Allah dostu
Halbuki şeytana ben çoktan deldirdim postu

İşte şimdi önümde binbir düşünce tuzağı
Baktım bulamayınca öküz altında buzağı
Birde baktım yanıbaşımda mezarım yatıyor
Dar ağacında ruhum galiba el sallıyor

Diyor ki nefsim bana; işte herkes günahkar
Sende bir günaha gir, hem bundan ne çıkar
Dedim ki onlarda kabirde benleyse tamam
Yok eğer değillerse, çabuk defol yanımdan!

Sende bir hastalık sebebiyle öleceksen
Ki herkes aynı hastalığa sahip diyeceksen
İşte bu sahip olmak kurtarmıyor ölümden
Bir teselli bul hadi, sen gibi ölenlerden...

Olmuyor aklım almıyor, akılsızım
Şu cihanı kurtarsam, bu günahla karsızım
Beni kim kurtaracak bir gecede ansızın!
Azrail’in sesiyle içimde kor yanmasın

Kimisi bin duası var, binbirde secdesi
Belki belli değildir, gündüzü ve gecesi
Lakin bir ayeti veya haramı inkar eder
İşte o anda elinden bütün serveti gider

Kimisi bir kenarda içki içer, dans eder
Haram olduğunu bilir, içinde binbir keder
Belki bir tevbe eder, belki hiç edemez
Zannetme ki bu insan hiç cennete gidemez

İşte bende inancımı sağlam tuttum sayarak
Binbir günahın kucağına şu nefsimi atarak
Kendimi bu inancı bu günahta kar saydım
Şeytan dedi seninde ayağını kaydırdım!

O korkuyla uyandım meğer tüm inancım boş
Ruhum nereye gitmiş, bedenim peşinden koş
Sana dünya serveti, şehvet gelsede hoş
Gidenlere baksana: tabutların içi boş.