Şimdi bilmem hangi amana asılı kaldı,
Bir dilim kapuz tadındaki mutluluklar,
Ya da bir külah dondurmanın serinliğinde,
Akşam üzeri saatlerinin, gözlerindeki lezzeti.

Şimdi bilmem hangi Temmuz’da kaybolup gitti,
Sıcak kaldırımlarda yürürken bir öpüşmenin tadı, bir gülümsemenin rengi.

Bilmem hangi geceydi bizi günahlarımızla gizleyen,
Suçumuza ortak olan hangi karanlıktı.
Hangi ürpertiydi, hangi korkuydu,
Tutkunun hangi şiddetiydi, bilmem hangi aşırı
özlemdi şimdi unuttuğum neydi?

Şimdi bilmem hangi köşe başından,
Ayrılıp giderken gözyaşlarına sığındı bedenim.
Yada benden başka kim elleri cebinde yürürken
Gözlerinin karasına mıhlanıp kaldı.

Hangi naif gülüşündü unutturmayan seni bana,
Şimdi bilmem, hangi kırkikindi yağmuruydu saçlarını omuzlarında yıkayan,
Hangi şimal rüzgârıydı yüzümü okşayıp geçen.

Şimdi uzak şehirlerin bozkır rengine çalan yalancı
sokakları,
Hangi sevgiliyi üşütür kollarında.

Hangi yaz sabahında buz gibi bir güneş doğar,
Hangi odanın duvarlarda sesin çığlık çığlığa.
Hangi eski duygularıma şebnem düşer İzmir’de.

Şimdi bilmem hangi zamana asılı kaldı
Hangi sevdalar unutuldu.

Beki o şehre, belki o sevgiliyi bir özlem duyarak,
Hangi ışık gözbebeklerinden kaybolup gider,
Ve üşür şimdi kaldırımlardaki ayak izlerin.


izmir.....şener kara