2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1493
Okunma
İki Kişilik Şiirler-II-
’Zamanın durduğu yerlerdedir
hep saat kuleleri’
Hatırla o günü
Ten çürümeden anılar kül olmadan
Yine bir yolculuktaydım
Yeni bir kentte
Kırılgandım hatırla
Uçurtma uçuran çocukları
Dalgalara bıraktığımız buğulu bakışları
Neden orada olduklarını
Tahmin etmeye çalıştığımız gemileri
Hatırla sapını kırıp geri verdiğin
O kırmızı gülü alan çocuğu
Yaralı ve yamalı gözlerini
Ve o kırılgan kadını
Acemi bir çocuğa
Elleriyle midye yediren
Bir kent nasıl bulunduysa
Öyle bırakılmalı
Belleği incitilmeden
Ki kalbim yorgunsun
Belki incinmiş o kentte
Ama yine de sen beni
Nasıl seviyorsan öyle sev
Ne çok eksik ne çok fazla
Sev ki
Aç bir martının midesine gömüp
Düşlerimi ayrılayım bu kentten de...
16.07.2009
Özgür Kapcı
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz