4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1896
Okunma
Çocukluğumdan Arta Kalan
Çocukluğumun soğuk kış gecelerinde
o dağ köyünde
biz çok mutluyduk
küçücük bir odamız vardı
hepimizin sığabileceği
ve köylü çocukların
masum düşleriyle ısındığımız bir soba...
o sobanın yanı başında
babam şiirler okurdu anneme
lambanın kısık alevinde Nazım’dan
annemin gözleri Piraye olurdu
annemin gözleri Vera
oda daha da bir ısınır ıslanırdı
biz ise kedi gibi sokulduğumuz
battaniyemizin altında
La Fontenler düşlerdik
benim ağustos böceği olduğum
kardeşimin karınca...
şimdi ne o soğuk kış geceleri
ne lambanın kısık alevi
ne Nazım ne annemin gözleri
ne de çocukluğumuz...
dedim ya
biz o dağ köyünde
çok mutluyduk...
Mayıs 2001
Özgür Kapcı
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz