Aşık Kazanoğlu-Mustafa Ceylan Atışması(3)

Aşık Kazanoğlu:

Gel seninle biraz sohbet edelim
Oğlan memesinden, kız memesinden
Arif meclisinde görmezse talim
Anlaşılır sözü süzmemesinden.


Mustafa Ceylan:

Gök ağlar, dağ ağlar, bahçeler yanar
Ressamın bulutu çizmemesinden.
Paramparça olur gökkuşakları
Yedi renk, yedi ses dizmemesinden.


Aşık Kazanoğlu:

Kuşlar sevgi ile yuvaya konar,
Kelebek ışığa pervane döner,
Kayıs mecnun olur, Kerem’ de yanar
Aşığın sevdadan bezmemesinden.


Mustafa Ceylan:

Kar, bora, fırtına gönül dağında
Gezinir Leylâlar aşkın bağında
Nesimi zindana düşer çağında
Bıçağın deriyi yüzmemesinden.

Aşık Kazanoğlu:

Padişahı uyarmazsa vezirler
İsyankâr olana yetmez özürler,
Tutar minareye kılıf hazırlar
Bekçinin hırsızı sezmemesinden.

Mustafa Ceylan

Mıknatıs demiri kandırıp çeker,
Fukara geceye sabırlar eker,
Devlet iflâs eder, maliye çöker
Torbanın ağzını büzmemesinden.

Aşık Kazanoğlu:

Birazcık aklını geçmişe yorsa,
Emeğin hakkını çalana sorsa,
Oğul bozuluyor, kız azıyorsa
Geninde asalet gezmemesinden.

Mustafa Ceylan:

Modadır müziği yâdın, yabanın
Piyango yerini aldı çabanın,
Oğlu küpe takar, yaşlı babanın
Arada oğula kızmamasından.

Aşık Kazanoğlu:

Dağları aşırır bir dilim ekmek,
Yakışır mı merde boynunu eğmek?
Hasrete dayanmak, çileyi çekmek
Sevdaya salanı üzmemesinden.


Mustafa Ceylan:

Her gurbet insanı gark eder derde,
Bu sebep yüzünden ufuklar yerde.
Gürültü ayyuka çıkar seherde
Sarhoşun içip te sızmamasından.

Aşık Kazanoğlu:

Yanlışın hesabı nereye varır?
Önce zulüm eder, sonra yalvarır.
Tarih lekelenir, sayfa kararır
Yazanların doğru yazmamasından.

Mustafa Ceylan:

Deli toynaklara ne ki yokuşlar?
Zaman deli bir tay, herkesi hoşlar.
Asmaları kurur, yas tutar kuşlar
Köylünün bağını bozmamasından.

Aşık Kazanoğlu:

Pişmek istiyorsan bu ocakta yan,
Arif olur, manâsını anlayan.
Meclislerde ’ben’ diyorsa bir insan
Özünde düşmanı ezmemesinden.


Mustafa Ceylan:

Zerreler çalkanıp evreni yorsa,
Yunuslar dergâha Tapduğu sorsa,
Akça süt selede gülümsüyorsa
Atomun hücrede azmamasından.


Aşık Kazanoğlu:

Kazanoğlu uyan, kalma uykuda
’Kün’ emriyle herşey gelmiş vücuda
Deryayı gizlemiş bir damla suda
Damlatıp bulutun öz memesinden.


Mustafa Ceylan:

Hakikat gizlidir sularda, çimde
Gezinip duruyor başka biçimde.
Nice ceylan yaşar Ceylan içinde
Eliyle mezarı kazmamasından.

Mustafa Ceylan