Derviş asasını üç kere vurdu
Kendi neminde içini
Çürüten ruhların bedenleri uyansın diye
"Aşk" dedi...
Beşer inledi....

Çocukluğumun cennetinde
Melekler
Kanatlarını unutmuş ve mutluydu bahçelerimizde
Kambur dünya
Henüz kendisini görmemişti yalan aynalarında
Bedevi tükürükleri bulaşmamıştı
Yağmurlara
İçinde
Güvercin taklasından arta kalan beyaz bulutlar vardı
Kutsal
İnekler tarih kitaplarında baş köşede resimdi
Bakire düşlerimize
Makas dokunmamıştı
Gözleri güzel bakan sabah yıldızları çamurlu sokaklara
Teslimdi
Çoban ateşi
Yalnızlığın dağlarına hep dosttu,konuşurdu
Ve
Ölümün fotoğrafı
Çerçevesizdi...

Kadınlar
Cesur savaşcıların düşlerinde
Ağız dolusu
Sevda verirler
Mum ışığında titreyen karanlığı sessizce kucaklardı
Bedenler...

Derviş asasına son kere vurdu
Bir yanardağ
Eritti gözlerimin nefsinde büyüyen aşkı
Melekler kanatlarını
Yeniden istedi tanrıdan...

Dünyam artık
Hic kimsesizliğindi.....

YILDIZ