2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1431
Okunma
Bıçak gibi saplanırken kalbime gökdelenler
caddelerden asfalt göz yaşları süzülür.
Silikon dudaklarda plastik gülüşler
içimdeki güneşi öldürür.
Alışveriş merkezlerinde yağmalanırken hayat
kaldırımlarda menekşeler solar.
Ezilir ayaklar altında masum çocukluk
şehir kötümser bir uykuya dalar.
Şehrin duvarlarında kaybolurken sesim
varoşlarda dokuma tezgahları homurdanır.
Kavruk,çelimsiz işçi çocuklar
memleket türküleri mırıldanır.
İnsanlık kağıt mendil gibi çöpe atılırken
umursamaz vicdanları prangalı robot köleler.
Kan ve barut kokulu bu dünyada
yeşerecek bir gün özgür çiçekler.
NEVZAT ACAR
Cevap Yaz