(

(M E K T U P - 4 )


“...Dalgalar saçlarını ıslarken, yarı
kapalı gözlerinde gözlerim.Bizim
için dünyalar kuruyorum. Ama
şu bahar yine gelmedi. Ben hala
onu bekliyorum...Ne dersin, gelir
mi ki..?”


Mevsim yaz... Bir Ağustos ayı. Güneş,olanca sıcaklığıyla evreni kaplamış..Yakıyor, kavuruyor... Saatlerdir, soğuk su içiyorum. Yangınım sönmüyor. İçimde, sen alevlenmişsin. Yanıyorum... Kül oluyorum. Biliyor musun? Dün gece bir düş gördüm. Hatırlamaya çalışıyorum şuan...
İzmir de, bir sahil gazinosunda olacağım... masam kumların arasında. Arada bir ayaklarıma değen dalga, tüylerimi ürpertiyor. Soğuk soğuk oluyor vücudum. Huylanıyorum sudan... Kadehimde son duble rakı... Dudaklarını kadeh yapıyorum. Tabağımda, meze olmuş bakışların... Seni, senden yudumluyorum bu gece. Masamın üzerine çıkıyorsun, titreyerek... Sarhoş, sallantılı parmaklar koparıyor göğsündeki düğmeleri bir bir... Aşağıya çekiyorum, dar eteğinin fermuarını. Olgun meyvelerce dökülüyor üstündeki elbiseler...
Mehtap bu gece, on altı yaşında. Sen on sekizindesin... Ama, benim düşündüğüm sen... Daha güzelsin. Kıskanıyorum mehtabı senden ... Bir bir silmek istiyorum onun ışıklarını üzerinden. Yıldızlardan dizi dizi taç yapıyorum senin saçlarına. Midyelerden inciler diziyorum gerdanına...
Martılar, kıskanıyor saçlarındaki yıldız tacından... Balıklar renklerince ağlıyorlar yaş yaş. Deniz kızları intihar ediyor, kendi güzelliklerince birer birer... çakıl taşlarından saray yapıyorum sana, sahil boyunda... Seni, tüm çıplaklığınla alıp sarayımıza götürüyorum o kez... Dudaklarında ölesiye bir mutluluk şarkısı. Ellerinde, yedi renkten, gök kuşağından bahar çiçekleri...
Seni, kollarıma alıyorum tüm çıplaklığınla... Tükeniyor yaşantıların hüzünlü şarkısı plaklarda. Gözlerinde sevi parıltısı... Dudaklarında aşk muştusu, saçlarında kokusu baharın. Bakıyorum gözlerine... Ellerin, yine bana uzanmış. Özlem dolu kucağımı açıyorum sana...
Ve, saçlarındaki soluk yıldızları öpüşlerimle söndürüyorum.


25. 10. 1967
Suat TUTAK[