Yaylada geziyordum av tüfeği elimde,
Deste deste mermiler, sıralıydı belimde…

Saatlerdir yalnızdım, sükuttan paslı dilim;
Gasavansız kalınca, sıkıldı yaslı dilim…

Kaygısız dolaşırken Karagüney dağında,
Esmer bir genç belirdi, yirmi, otuz çağında!

İşaretle çağırdım, yaklaştı yamacıma;
Muhabbet etmek için, ulaştım amacıma…

Etrafa uzun uzun bakıyordu arada;
“Galiba yabancısın, ne ararsın burada?”

“Abi” dedi usulca, “söylemesi ayıp da;”
“Altı gündür ararım, kara devem kayıp da!”

Kara Dağda rastlamış devesinin izine,
Gezmekten kara kara sular inmiş dizine;

Nerelisin, kimdensin, hangi yoldan gelirsin?
“Karahmetli köyünden, sülalemi bilirsin”

“Kara Hacı’nın oğlu, Kara’li derler bana;
Kara olduğum için bazen gülerler bana!”

Kara’li konuştukça sinirlerim gerildi;
Samimiyet tükendi, dostluk yere serildi!

On iki kelam ettin, dokuz “kara” saydın be;
Bela mısın birader; bari zift olsaydın be!

Halil GÜLŞEN

gasavan: palavrası bol olan muhabbet.

Fotoğraf; Mersin Erdemli Karaahmetli köyü, İmirzeli Örenyeri...