Öðretmenim, ellerinden öperim;
Bizlere ahlaký, irfaný öðret. 
Sensin anam babam, sensin rehberim, 
Sevginin kaynaðý Rahman’ý öðret. 

Sen güldükçe Güneþ güler, Ay güler, 
Ülke güler, þehir  güler, köy güler. 
Deðerini anlatamaz övgüler, 
Bana þu mübarek vataný öðret. 

Tebessümün unutturur yaramý;
Öðretmenim, beyaz eyle karamý.
Günahý sevabý, helal-haramý;
Ýdrak etmem için furkaný öðret.

Korkum kalmaz geldiðimde yanýna;
Þan katarsýn milletimin þanýna. 
Mürekkebin eþit þehit kanýna, 
Kur’aný; ilahi fermaný öðret. 

Beynimi zulmetten koruyansýn sen.
Mum gibi, þavk verip eriyensin sen.
Musab’ýn izinden yürüyensin sen, 
Ruhunda yeþeren ümraný öðret. 

Çiçekten baharý anla diyorsun,
Kural, düzen, tertip, imlâ diyorsun. 
"Rahmet deryasýnda  damla" diyorsun; 
Susayan gönlüme ummaný öðret. 

Ýlme þefkat, cehalete þamarsýn, 
Ne bir mevki, ne de makam umarsýn. 
Geleceði inþa eden mimarsýn, 
Ümmetin derdine dermaný öðret. 

Halil GÜLÞEN