Tahta bir beşikte sallanır gibi sallasam dünyayı
Ellerimde kahramanlık hikayeleri
Hüküm bilmez dilimle dinine yağdırdığım küfrümle
Kör gözüne ecdadına sövsem

Tükenmek bilmeyen bu öfke
Uyup şeytana akıtsam logarlara beyninin parçacıklarını
Uzun parmakların dokunurken piyanoya
Bir piyon gibi ahşap üzerinde oynatsam duygularını
Ben gibi kandırılmak...

Kaldırıp bir dağa iffetini zorla elde etsem geleceğini
Saklayıp seni kırıklarıma birer birer bölsem hibe edilmiş etlerini
Karanlıklar ülkesi
Soyumun soysuz sahibi...

Leşin ne kadar da keskin bir koku
Huzur bunda...
Yalan söyleyen diline tuz ekip dağıttım içime
Zehir gibi tat dağıldı boğazıma

Ben öfke nöbeti mağduru
Nefsi müdafaa kurtuluşu
Hakketmedin mi bu sonu
O hakkettiği yerde
Ateşin en derininde
Kurtarıcı mezarlık yolcusu...

Bugünü çıkardım aradan
Yarin benim yeni yalanım...
Bir fincan sekere bir damla kan akıtıp sundum tahtına kurulmaya çalışanlara
Yeni 3 kağıtçıların yeri 3 bacaklı sandalye
Bu tuzakla ipini çekip yakaladığım fareyi cıvıltısı eşliğinde ağırlaştırılmış müebbet hapsine çarptırdım

Darağacı gölgesinde
Ellerim başımda
Dinledim boşluğun sesini...
Altımda yatan altına yatan aksi varlık

Aksini iddia edip kurgularıma şüpheli hareketler ekledim
Girdiğim çukura götürdüğüm düşüncelerim düşünce beynimden aşağı
İşkence odası tek tesellim
Bir demir parçası kasıklarımı yırttı
Kürtaja teslim özüm tenekeden bir kutu içinde
Ağır kanamalı ayrılık
Derime enekte edilen zehir
İçimden söküyorlar senden arta kalanları...

’’Hatırımda kalan son anı
Bir vagondan sarkmış basın
Gözden uzaklaşana kadar alay edip yasımla
Ellerini yel değirmeni gibi bırakıp rüzgara
Son satır kokun dokundu simama...’’

Yükselen tanrı sesi
İşte bitişin başlangıcı...

Şeytanımı kafese koyup meleklerimle Nirvana’ya dokundum
Cennet kapısı önünde tutundum mahremiyetime...
Artık masumum....