3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1580
Okunma
d/izlerim
ezile ezile geçiyor zamanın içinden
yalancı baharlar taşıyan
kış güneşi sıcaklığında düşler/im
akşama batacak olsa da
diridir özlemlerim...
güvercin kanatlarına tutuşturulmuş
gülümsemelerin
ardına sığınırken
her seferinde erte mevsimlere
gebe durur bekleyişlerim...
hüzne bulanmış g/özlerimin gölgesi
seni beklerken!..
ha kül ha güz rengi ellerim
neye dokunsam yangın!..
günü uyandıran karanlığın boynu bükük hala
kokunun sindiği duvarlarım ıslak
yıldızlar kanrevan
vurulur ay
gitgide büyüyen yalnızlık ortasında
bir yanım su bir yanım toprak
adımlarımsa rüzgar ...
dur bekle!..
seni vermedim daha
sonsuzluğa
daha çok var yâr!
gözlerime oturan karanlığı
ağaran güne asmadan
gidemezsin!..
İzmir/2010
5.0
100% (2)