Orduda şizofreniydim... başka ne olabilirdi(m) ki
Yüreği kurşundu; kanıyordu
Dalıp gidiyordu
Çalının arkasında ki hain yüze...

Hiç kimse benden söz etmiyordu ki.
Pekte hoşuma gitmiyordu, hiç kimse!
Tartışmasız, benim alın yazımdı
Ben, hiç kimse olamazdım, hele siz hiç!..

Kurşunlar için de kalemin ne güzeldi; yoksa sen? Evet ben!..

Yazı, ordu gibi; harfler de silah gibi falan işte!
Hani nerde o kendini kelimelerle anlatanlar
Ve her şeye rağmen yazmayı sanat edinenler
Yazıyorum... ordudayım ve şizofreniyim.

Postallarım...
İçin de boynu bükük umutlarım var.
Sessizlik
Sanırım! Artık kendime acı veriyorum...

Aşırıya kaçmadım umarım
Kızmayın bana!
Ve zaten hesapta soramam hiç kimselere
Yüreğime süzülerek girdiler; sonrası bu işte!

Orduda şizofreniydim!.. dünya dönüyordu; ama benim içim değil, her şey çok geç artık!..


emre onbey