KAYIP RUHLAR KAHVESİ...

Kaybedilen zamana...
Kasabada ki tozlu rafların düşlerin de saklı kalmış
Bir yudum kayıp ruhlar kahvesi
Şekersiz ve kimsesiz...

Karanlığın içine çökmüş her şey
Sen!
Ya da ben!
Bu hayatta; neyin kısaltmasıyız?

Yaşıyor muyuz?
Of be!
Gelin, karanlık çökünce her şeye
Bir yudum kahvede arayalım ruhlarımızı...

Bak bu şiir saçmalığı da çok sıktı beni
Tek kelimeyle yok edeceğim her şeyi
Masanın üzerine atılan on harfle bitecek bu ızdırap
Adsız şairler kahvesi; şimdi tüm tatil kasabaların da... kayıp ruh hediyeli.

İçelim,lütfen!
Hatalı olduğumu mu düşünüyorsunuz?
Hayal kırıklığı için de alkışlanan 24 yılıma
Ve mezar sessizliğinde gençliğime ağlayanlaraydı, bu kahve yudumlarım...

Ve kaybedilen zamana...
Ama aslında hiçbir şey bilinmiyordu... Hayattı affetmiyordu.
Dün bile geçerken geçmişin yanından
Sadece gülümsedim geleceğe...

emre onbey