( I )
Canım İstanbul istedi biraz
İstanbul efkarı basıyor şu günlerde durmadan içimi
İstanbulsuz acının da, mutluluğun da tadı asla olmaz
Sen bir İstanbul getir bana bay canım meyhaneci
Sormadan doldurabilirsin boşalan kadehimi…

Bir kırkbeşlik İstanbul koy yada en iyisi sen masama
Kavun ile peyniri de sakın arkasından unutma ?
Perdeyi en güzel İstanbul görüntüsüne ayarla
İstanbul’un güzelliği görünsün pencereden bu ezik dünyama
Baş mezem olsun içkime mavi İstanbul’lu manzara !...

Canım İstanbul istedi biraz
İstanbul mezeleriyle donatılsın masamın üstü her tarz
Vapur sesleri ve martı çığlıkları gelsin o pencereyi arala da az
İçmeliyim "bulutun rengi vurmadan cama" içmeliyim çılgınca !
Lakin bulutun rengi vurunca cama bende mecal kalmaz
Ve siparişime laveten de adisyona rast şarkılar diye yaz ?
İsterse tuz serpsin bu aşk yarama çalacakları her şarkı, her ince saz...
( II )
===
İşlesin İstanbul menüsü bu kara sevdalı iliklerime
Soğuk, loş ve ıslak İstanbul kaldırımlarıyla da sen masamı biraz süsle
Buram buram aşk ve hasret kokan İstanbul gecelerinden
Emsalsiz olan ne varsa hepsini tabağıma tek tek dilimle
Lakin ben sevdalıyım güzellik denen her şeye, ama her şeye
Bilmiyorsan bak şu ibretlik halime beni bir de sen yorumla
Koy be meyhaneci usta, koy artık İstanbul denen şeylerden masama !...

Canım İstanbul istiyor diyorum ey meyhaneci usta !
İstanbul’la olmalıyım ben her an sarmaş dolaş
Doldur tabağıma İstanbul kokan ne varsa, özlem gidersin dertli baş
Sonbaharını özlemiştim kaldırımları süsleyen ıslak yapraklarıyla
Sarhoş rüzgarlar pencereden gelip uçuşmadan benim etrafımda
Koyuver onları da, koyuver masama kıvrandırmadan beni pür telaş
Koy, kendinden de bir anlam koy be tabağıma ey meyhanesi arkadaş !...

Canım İstanbul istiyor diyorum sana elini çabuk meyhaneci olur mu ?
Asla kimse anlayamaz benim bu İstanbul sususuzluğumu
Ve İstanbul da tanıdığım aşkım için nasıl yanıp tutuştuğumu
Denizi hıçkırır avaz avaz gözlerimde İstanbul’un hala tuzlu tuzlu !
İstanbul diye çınlar hep kulaklarımda meltemlerinin uğultusu
Özlemiştim terk edilen bir sevgili gibi ben canım istanbul’umu
Özlemiştim ve çok geç anladım ben İstanbul’un bir hastalık olduğunu…
( III )
====
Deli gibi İstanbul ister canım böylesi karasevdalı zamanlarım da
Terk edilmiş olabilirim belki ben meyhaneci usta ama,
Her derdime ortak olan İstanbul’dan getir sen benim masama
Gelince sevdiğim aklıma İstanbul’un yüreğime üşüşmesi geç kalmaz
Lakin İstanbul’suz bir gönül böyle bir ayrılığa asla katlanamaz !
Susuz içerim İstanbul’u ben hep sırf bu yüzden işte
Kimse onun kadar benim dertlerime ortak olamaz...

Bak bana ey dertli gönüllerin değerini iyi bilen meyhaneci !
Tazelesin garson kardeş söyleyiver de bari bir daha şu içkimizi
Canım İstanbul istiyor diyorum sana geldiğim andan beri
Yetmiyor, yetmiyor masama koyduğun istanbul’lar bana anla beni
Duyun lütfen, duyun artık sevgiye aç ve yüreği yaralı bu efkarlı sesi
Doldurmazsanız eğer sık sık boşalan kadehimi
Dindiremem ben başka türlü içim de ki müzmin kederleri…

Vakit geç diye kapatmayın mekanı bekleyin ne olur beni biraz ?
Zaten masamda ki İstanbul bitmeden masa yarım bırakılmaz
Hani derler ya "sarhoşun kusuruna bakılmaz”
Hem buradan sağmı, yoksa ölümü evime varırım ben hiç belli olmaz
Ve biliyorum ki şu an senden başkası benim bu halimden anlamaz
Kapatma dur, canım meyhaneci ne olur dur be bari çok az,
Son bir dublelik bardağıma İstanbul koy ne olur sen biraz ?...
====
İ . HAKKI GÜRCANOK
2008 / İstanbul / AĞVA
==================