0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
873
Okunma
mavi bir denizin ortasındayız
sırt üstü uzanmışız kollarımızı açıp suyun üstünde
göğe bakıyoruz
kımıldamadan
ben bırakmışım herşeyi karada
sırf senin için çıkmışım tünelimden
elindeki el fenerinden ötürü..
seninle ben hep nedense
hep mavi, hep deniz, hep su üstünde
uzanıp kollarımı kocaman açıp
göğe bakıp bakıp dururken
birlikte oluyoruz.
ve hep senin ellerinden birinin
benim saçımın tellerinden birine
çarpmasıyla başlıyor herşey!
bittiğimiz yer göğün hep en mavi yeri oluyor..
o mavi ben senden gittikten sonra bile
nedense
artık başka bir renge dönüşemiyor!
ve sen her seferinde
renk dağarcığımı altüst edip
öyle gidiyorsun...
servetaltinbas
