Farkında olmadan sevdim seni
İçimde varmışsın oysa hep
Bilmeden özlemişim seni oysa yıllardır
Seni bulmadığım yılların hesabını soramıyorum kendime
Kendime söyleyemiyorum seni,
Bir gülüşün bedeli bu kadar ağır olabilir mi gerçekten?
Gerçekten böyle sevebilir mi insan yeniden, sil baştan…

Sen neydin ki? Kimdin? Nerdeydin de bulamadım seni?
Nerelere sakladın gözlerini de ben hiç göremedim?

Öyle bir anda geldin ki bana ben çiçek açtım; yeşillendim yeniden…
Ben kırık kanatlarımı attım sende, dinmeyen yasımı unuttum.
Ben eskimeyen sevdamı eskittim sende.

İnsan böylesi bir kere sever sandım; sende yanıldım doğrularımdan…
Sende sildim gururu; onuru sende kırdım; pişmanlıkları sende tükettim.
Yenilmez savaşlarımdan sende vazgeçtim.

Gittiğin gün benim başımı eğdiğim gün olacak.
Ben yeniden yasıma döneceğim ve bu sefer yapraklarımı daha hızlı dökeceğim hayata inat.