Güzeldir Geceler

İşte yine bir bir yanmaya başladı evlerin ışıkları.
Kim bilir kimler yaşıyor o evlerde,
Neler yaşanıyor kâh acı kâh tatlı.
Belki sevinç belki hüzün.
Kavuşmalar ya da ayrılıklar belki de…

Bir aile bir araya gelmiş birinde bir sofra başında.
Bir diğerinde belki de yalnız bir insan,
Geçmişin anılarını, geleceğin hayallerini katık yapmış sofrasına.
Birinde sarılmış fertler sevgiyle birbirine,
Bir diğerinde kalpler kırılıyor tartışmalarda…

Yanmıyor bazı lambalar,
Kim bilir nerde evin sakinleri.
Ya sevdikleriyle beraber güzel anlar yaşıyorlar,
Ya da üzüntüleri, acıları paylaşıyorlar birileriyle bir yerlerde…

Gece deşer kapanmamış yaraları,
Kendiyle kalır insan.
Başlar iç hesaplaşmalar.
Zorlanır yürekler,
Dökülür gözlerden yaşlar.
Hele bir de pişmanlık varsa ruhlarda…

Kimi bir an önce sabah olsun ister,
Sabah olup insanların arasına karışmak,
Kendinden uzaklaşmak için.
Kimiyse istemez sabah olsun,
Sabah olması, yârin koynundan ayrılması demektir çünki.

Bazıları için gecelerdir kavuşmanın anlamını artıran.
Baş başa kalır iki seven yürek.
Ve aydınlıkla karanlık arasındadır ışıkları,
Mum ışığında sevgiler yaşanır…

Baharda balkonlarda, bahçelerde yaşanır geceler,
Kışınsa odalarda…
Nerde yaşanırsa yaşansın,
Gecelerin anlamı değişmez,
Nerde yaşandığı değil nasıl yaşandığıdır önemli olan…

Sevdiğinden ayrı yaşanırsa geceler,
İşte o zaman bitmez tükenmez olur.
İmrenerek bakılır o ışıklara,
Her birinde birbirine kavuşan sevgililer var diye düşünülür.
Avutur, avutmaya çalışır insan kendini,
Uzak ta olsa aynı geceyi yaşıyor,
O da beni özlüyor, diye…

Velhasıl öyle ya da böyle güzeldir geceler.
Yakınlaştırır insanı kendine.
Kaçamaz hatalarından, pişmanlıklarından.
Kaçamaz kendinden.
Eğer dürüstse kendine,
Çok şey katar gece insana…

Bazen bir aşk depreşir,
Şiir olur dizelere düşer.
Ayrılık hüküm sürer bazen,
Kırılır kolu kanadı insanın.
Hükmünü sürer geceler,
Yaşanan duygularda...

31.03.2010

Belgin Yazar