Kaçkere öldürdüm seni kaç kere
Birinde tek kurşunla aldım canını,
Ağaca astım saçlarından birinde
Boynundaki ipi ellerimle çektim.
Çırpındıkça daha da çektim ipini.
Soğuyunca bedenin ayaklarını öptüm.
Birinde uçurumdan yuvarladım seni
Sesin yankılandıkça kayalıklarda,
Ben gülüyordum...
Ellerimle boğdum seni birinde
Tüm yalvarışların boşunaydı öldürdüm.
Kaç kere öldürdüm seni kaçkere.

Ama uyandığımda...
Yine aklımda,yine yüreğimde,yine gönlümdeydin.
Aşımda,ekmeğimde,suyumda
Sen yine benimleydin

Anladımki seni öldürmekle bitmiyorsun
Öyle bir belasınki bırakıp gitmiyorsun
Zigana da benimle Çukurova da benimlesin
Malatya da benimle,Düzce de benimlesin.
İstanbul desen her yerde sen ve anılar.!
Demek ki...
Seni öldürmek için önce ölmek lazım.
Yaşadıkça seninleyim ben yine sensiz
Yoksa sen...
Yoksa sen mutlumusun oralarda bensiz?


A.Nevzat UÇAR.
28/Mart/1996 ’’Düzce’’ saat 14-45..

Nevzat Uçar