Dostum, arkadaşım, sevgilim, bilmez misin ben nerdeyim?
Siyahın aydınlığa, gündüze kavuştuğu yerdeyim…
Gölgelerin ışıklara dönüştüğü, mutlu yerdeyim.
Sahipsizlik, yalnızlıkların yok olduğu bir yerdeyim.
Umudun hasretle yeşerdiği, huzurlu bir yerdeyim.
Hayat içinde bir hayatın yaşandığı o, yerdeyim.
Zikzaklı yolların arasında kıvrımsız, düz yerdeyim.
Yitirilen sevdalar içersinde, en derin yerdeyim.
Ölümlü dünya içinde, ölümsüz olan bir yerdeyim.
Karanlığın aydınlıkla buluştuğu aşklı, yerdeyim.
Kimseye şikâyetin olmadığı, huzurlu yerdeyim.
Gözlerim ufukta, sevdaların özlendiği yerdeyim.
Aklın doğruyu özlediği, nefsin bittiği yerdeyim.
Güllerin açtığı, çiçeklerin koktuğu bir yerdeyim.
Sevdanın yaşadığı, kuşların hür uçtuğu yerdeyim.
Ataletin, rehavetin makbul olmadığı yerdeyim.
Sevgilerin yüceliğe erdiği, muhteşem yerdeyim.
Nefeslere, nefeslerin verildiği güzel yerdeyim.
Maddiyattan uzak, mananın yaşandığı bir yerdeyim.
Hayırda yarışanlarla beraber, ahenkli yerdeyim.
Fikir, idealle donanmışlar yanında bir yerdeyim.
Benlikten uzak, bensizliklerin bulunduğu yerdeyim.
Varlıktan, yokluktan da nasibini almış bir yerdeyim.
Şükürsüzler arasında, şükredilecek bir yerdeyim.
Dürüstlerin, arandığında bulunduğu bir yerdeyim.
Dostlar arasında o, dostluğun yaşandığı yerdeyim.
Solgun mevsimler içersinde, açan çiçekli yerdeyim.
Güle hayat veren saf, ham toprağın olduğu yerdeyim.
Sevgisizlik içersinde, sevgiye vurgun bir yerdeyim.
İnançla, idealin yaşandığı umutlu yerdeyim.
Büyük sevgilerin, aşkların yaşandığı her yerdeyim…