Kalp gözüyle görüp aşk gözüyle yaşarken
Bir sevda ateşiyle buzullar arasında eriyorum
Kanayan yarama tuz biber basarken.
Ayrılık rüzgarı aşk çölünde şiddetli eserken
Şartsız sevgiyle ta hücrelere kadar üşüyorum

Ezasıyla, vefasıyla, sefasıyla sevgiyi yaşarken
Gönlüm hazan mevsiminde güller sararmış,
Karanlık umutlarıma dolunay ışığı ararken
Gözlerimden yağmur bulutları coşarken
Rahmete hasret toprak kadar ıslanıyorum

İnceden bir hüzün hayata tüm benliğimle bakıyorum
Kirpiklerim ıslak yalnızlığım mevsimlerden uzak
Gerçek aşkla kavrulmuş güneş gibi yakıyorum
Dudaklarımda saflığım penceremi duayla açıyorum
Bir gök kuşağı kalbimde dört mevsimi saklıyorum

Dertler bitmek üzere kalem yapraklara sığmıyor
Kalbim yaralı artık konukta beklemiyor gözlerim
Hatıralar solmuş aynalar kararmış sözler avutmuyor
Mevsim hazan kalbim sevgiler güller dağıtmıyor
Islanmış bulutlar ardından doğacak güneşe bakıyorum