Hani en derinden yaşamıştık her şeyi?
En derinden acılarla bıraktın gittin beni...

’Annem gibisin, annem kadar kutsal ve değerlisin,
Benim için her şeyden kıymetlisin,
En büyük aşkım, en çok sevdiğimsin...’
Bütün bunları söyleyen sen değilmiydin?

Ah be evimin direği göz bebeğim,
Uğruna ölümlere gidip geldiğim...
En zor günlerinde, en iyi dostun
En büyük desteğin ben değilmiydim?

Oradan oraya sürükledin peşinde,
Senin yerin benim yanım diyerek
Korksam da bir gün biteceğinden,
Güvendim sana erkeğim bilerek...

Adam gibi adamım demiştin,
Adamlık ta değildi senden beklediğim.
Ölümle yaşam arasındaki şu ince çizgideyken,
Yanımda olman, ellerimi tutmandı tek istediğim...

Hadi yalandı bütün sözlerin
Sevdan yalan, gözlerin bakışların yalan
Ellerin dokunuşların, Öpüşlerin yalan...
peki nerde senin vefan?

Vefa senin için İstanbul’da bir bozacı
Ve arabanın pilakasımı sadece?
’Hayat acemisi’ sevdiğim
Hani senin o çok yufka dediğin Yüreğin nerde?

Ben gitmek istediğim zamanlar
’Bu muydu karşılığı sevmemin’ derdin
Kıyamazdım ağlayan gözlerine, beni bırakma diyen sözlerine
Şimdi ben sana soruyorum ölmek miydi karşılığı seni sevmemin?

Hani en derinden yaşamıştık her şeyi
En derin acılarla bıraktın gittin ellerimi...

GÜLŞEN KARADAĞ