Kırık türküleri yarım şiirleri
Doldurup ceplerine gidiyorsun
Ardın sıra kuruyor ırmaklar
Kavrulup çölleşiyor toprak
Artık hiçbir şey gelmiyor gözlerimin önüne
Ne kol kola yürüdüğümüz bulvarlar
Ne kuytularda sımsıcak öpüşmeler
Her yer çürüyüp dağılıyor ellerimde
Tutunup rüzgarın yelesine
Uzak denizlere gitmek istiyorum
Binmek istiyorum ilk gemiye binemiyorum
Kent uyanıyor terimin ışıltısında
Gece olmadan köreliyor güneşim
Hiç kapanmamış yaralar kanıyor yüreğimde
Seni düşünüyorum bir de gözlerini
Yağmur diye gözlerin yağıyor kente
Bir katran gece daha çöküyor üstüme
Başlıyor geceye doğru
Anıların gözyaşlarıyla oynayışı
En olmadık ağrılar başlıyor en derinliklerimde
Deli eden bir yalnızlık sarıyor her yanımı
Yetişir bu kadar keder
Yetişir bu kadar yok olmak diyorum
Artık bu kentte yaşadığımı nefes almaktan anlıyorum
Üstüme geliyor tüm kahırlar türlü mutsuzluklar
Sonu gelmeyecek diyorum
Böyle yaşamanın böyle kahroluşun
Bitmeyecek bu kentte yokluğunla yok olmak
Gene bir katran gece daha çökecek birazdan
Alıp götürecek beni biliyorum