Sana bir değirmen borcum var
Zamanın gerisinde kalmış tarlalar arasından
Buğday başaklarına kollarını açmış.



Sana borcum kolların ırmağından
Taşlarında seken çocukların
Yüzdürdükleri kâğıt kayıklar…



Gözlerini devirmiş uzaklara
Suda ıslattığı tarağıyla
Bıyığını, sakalını tarayan değirmencinin türküleri
Rüzgâr rüzgâr dağılmış saçlarıyla, yanık bağrından…






Güneş tepede…
Hasırdan bir sundurmayla bekler değirmen
Değirmenci yıllanmış bir taş üstünde…



-Sana, diye başlar abam kız
-Sana, ilmek ilmek…
Parmaklarıyla örer abam kız asma altında hayallerini

Ki değirmene gitti mi
Avuçlarına suyun şakıyışını doldurur
Elleri suya
Elleri suya dolana, sarıla.
Hele vurdu mu yüzüne serin serin
Ürpermeye de âşık mı olunur?







Sana borcum var
Abam kızın dokunduğu her damla suyu
Toprağın bağrından süzüp getiresim…

Değirmenin suya aşkına…





ezgi ç.
28.03.2010