Ilık Ilık poyraz esintileri ile
Geldik yeni umutlara
Uzaklık ne fark ederdi
Biz vardık ya.
Yeni bir hayat, sevinçler
Nasıl oldu ne oldu
Anlayamadım
Senin içerinde fırtınalar koptu
Kasırga oldun.
Korktum, çok korktum.
Kendi gölgelerime sığındım.
Büzüştüm kaldım,
İğreti köşelerde.
Olmadı koptum çaresizliğimle.
Sen hala kasırgaydın.
Hala o kulak tırmalayan,
Esintilerinle gürlüyordun.
Hala acıtmak için yüreğimi,
Köşe bucak beni arıyordun.
Sıkıştım kaldım verdiğin onca dertle.
Tayfununa katlanmamı istiyordun.
Oysa, zaten yaralıydım.
Zaten, çok kırgındım.
Yıkılırdım, kaldıramazdım,
Yetmezdi takatım.
Nasıl karşı koyardım ?
Bir an, duruldun sandım.
Yalancı sakinliğine, nasılda kanmışım.
Sonraları yanıldığımı anladım.
Hiç beklemediğim biran da,
O da neydi, Allah’ım ?
Tusunami’den beter bir görüntünle,
İşte, yine karşımdaydın.
Korunacak gücüm kalmamıştı.
Zaten koparmıştın dallarımı.
Yine yıktın, tarumar ettin.
Onarmaya çalıştığım, çatılarımı.
Ellerim, kollarım, bir yana
Yine zindana sürükledin ayaklarımı
Duymuyordun , görmüyordun
Ne yalvarmalarım ne ağıtlarım,
Karşıma başka bir yüzle çıkmıştın..
Anlar mıydın ?
Sen sen !!!
Sen, bir depremler kralıydın...

Berat Bahure Anteplioğlu 30.09.2009 04.55 Melbourne