Kar yağıyordu sokaklara
Bende bir kenarda açmış penceremi
Düşen kar taneciklerine bakıyordum
Oysa hayata gülümseyemediğimiz kadar
Her kar tanesine azmı gülümsemiştik
Masamda senden kalan kırık bir vazom
Birde boynu bükülmüş, kurumuş papatya
Olsun hayat bu boynumda bükülse
Yine umutla bakıyorum düşen her kar tanesine...



Yağmuruda severdim ama kar tanesi kadar değil
Yağmur yağınca düşen her damlayı
Kendi gözyaşlarım hüznüm sayardım
Bazen ayı kıskanırdım gökyüzünde olduğu için
Ve sonra denize düşerdi ay
Kumsalları kıskanırdım bu sefer
Oysa bir kez olsun ay düşmedi avuçlarıma
Ama olsun yağan her yağmurda
Her kar tanesinde hayata umutla gülümsüyorum
Kederim değil pencereme düşen karlar
Yüreğime mutluluk getiren birer esintidir
Hayatımın umut penceresinden...

Ayhan Doğan
(13.02.2010)