Yalnız hissediyorum kendimi seni her özleyişimde
Bazen yüreğimde anlamsız bir hüzün
Bazende çaresizliğimin verdiği bir gözyaşım oluyorsun
Aramızdaki uzaklığın karanlığında daha çok özlüyorum seni
Gündüzler kısalıp geceler uzuyor
Kanım donuyor seni her özleyişimde
Ama şimdi yoksun kimbilir nerelerdesin?
Belki yatağına güzelliğinin masumiyetini sergilemekte
Belki de ilaç kokan hastahane koridorunda
Telaşla bekleyen bir annenin gözyaşında
Bilmiyorum nerdesin ama içim acıyor seni her özleyişimde

Biliyormusun?
Masamda masum bir çocuk gibi beklerken
Geceleri hep seninle konuşuyorum
Bilmiyorum nedendir böylesi duygular
Ama umut edip yine bekliyorum seni
Beklemek zor ve acı...! ! !
Seni özledikçe hayalin çıkar karşıma
Sabahın ilk ışıkları belirirken seninle olmak ne güzel
Sana bakmak ne güzel...! ! !
Bazen kayboluyorum gözlerinin aydınlığında
Saçların hala güzel
Güneşin rengine inat sapsarı... özlüyorum seni
Gecenin karanlığında seni özlemekte güzel
Güzel herşeyin güzel...
Güzel olmayansa yokluğun ve sana muhtaç olan yalnızlığım
Velhasıl birkaç damla hasret gözyaşım oluyorsun...! ! !

İşte böyle hüzünlere dalarım masamda
Sonrada yüzümde mutlu bir tebessümle,
’Seni özlemekte güzel
Seni sevmek kadar güzel olmasada’

(05.11.2006)

Ayhan Doğan