Dilimsin sen...
Rengi sınırsız tenlere dokunuşumsun.
Yeni dokulara dağılışım,
Uykusuz gecelerden uyanışım,
Ucundan akan hayata
Nefesimi tutmadan dalışımsın.

Sırdaşımsın...
En mahrem unutuluşlardan,
Bilindik kurgulara geçitim,
Iskaladığım her cümleye
Serzenişimsin.

Dilimsin sen...
Tükürüğüyle dokunduğu yere
Hayat veren,
Beynimin tarumar yorgunluğunu emen,
Ellerimde hareketlenen
Duruşuna hayran olunası,
Bir asil tapınaksın.

Mabedinde kanın en koyu tonu,
Mutluluğun bin bir çeşit renk oyunu.
Prizmamsın benden yansıyan,
Ucunda hayatın şekillendirilebilen sonu.

Dilimsin sen...
Parmaklarımın arasına aldığımda
Keşfe çıktığım
Harikalar diyarında ki alemsin
İçine hapis olmaktan mutluluk duyduğum kalemsin.
Adın Türkçe’ye o kadar yakışıyor ki,
Yazansın, çizensin, bilensin
’Kalem’sin...




Elif SEZGİN




Dip not : Bana nefes verene geç kalmış bir teşekkür...
Tüm kalem aşıklarına ithafen...