Korkma öyle , geçtiğin yollardan
Düştüğün karanlık tenha sokaklardan , korkma
Bilirsin ki , korkunun ecele faydası yoktur
Onun için, ilk önce kurtulman gerek korkularından ,
Geçmişinle yüzleşerek.

Oysa, bilmelisin ki , sen korktukça ,
Korkuların daha çok korkutacaktır seni,
Belleğini ele geçirip .

Korkma
Yüzleş korkularınla, Yüzleş ki !
Her karanlık çöktüğünde
Korkmanı gerektirecek gölgeler düşmesin peşine,
Çünkü, sen korktukça, daha da çoğalacaktır gölgeler .

Ama / belkide sen yaratmışsın korkularını
Korkman gereken şeyden korkmayarak.

Kork, o zaman , ey insanoğlu
Korkman gereken şeyden/ ama
Nasıl dersen eğer ,
Önce kalp kırmaktan , sonra
Kul hakkından kork .
İşte o zaman , korkunun adresi de, değişecektir mutlak,
Yüreğinde ki aydınlıktan korkup.
Ve artık hiç bir karanlıkta korkutmayacaktır seni.

Yoksa korku neyler sana ,
Sen nefsine uyup , çağırmadıktan sonra.

Yaşar Çetinkaya.
Malazgirt