bir alev yangısı düşer yanıbaşına
kavurur bir yanını
rengarenk suskunluk
telaşların çözer göğünün kuşağını!
birbirini tanımaz karmaşaların
bir gri temaşadır yüzüne bulaşır
fayda etmez renkli battaniyeler
mavisi alınmış defrost halidir bu çöküşün
ne dondurur ne de öldürür
sadece üşütür...


yıldızlar yakamozlar görünmezler
içinden çıkaramadığın tüm sitemler
camların ardındadır
bir nefes buğularsın!
sonra hırsla silsen bile
mutlaka yazdırır sana adını
camlara düşürür hırs adamı!


ve küçük bir çocuk olursun
mızıkçı histerik
elin kalem tutmuyorsa daha
işte şairlik başlar burda
hadi acemi çocuk yaz daha...!


ilgilenmiyorum!
yok kıskanmam!

koca bir yalandır
kendi masalına kendin bile inanmazsın
ne şiirlerin
ne de şettelerin korur yağmurdan
hem de adam gibi ıslanmışsındır...!




toy bıyıklı zamanlara kondurur aklını
sufi şiirlerle tövbeler kaplar kelamlarını
elit sinkaflara niyetlendikçe dilin
içtiğin kırmızılar döşenir gözlerine
dolğultursun tüfeğini gövel ördeğe...

bam..

bam..

bam..



üç elma düşer başına
biri yeşil
biri sarı
biri.....
kırmızısına vurulduğun şapkalı kız!

mavi hiç boş göndermez...!





ama yine de gözün o illa dadır
denizde bile yürürsün artık
ama hala yoktur!
şimdi hem daha büyümüşsündür hem daha bir şair!
ve gayrı kulağına küpedir;

acı adamı olgunlaştırır
hırs adamı büyütür...!
ve
adamı aşk değil öldürürse ayrılık öldürür...!






ToprağınSesi






.