her yer yemyeşil
zümrüt rengiyle süslenmiş.
erikler, bademler
çiçeklerle bezenmiş.
bahar kokusu alıyoruz derken,
gelivermiş baharın kendisi...
ne güzel olmuş canlanan doğa,
ne güzel kokar olmuş toprak,
mis kokulu ana gibi
sadık, sevecen yar gibin...
gelmiş bahar,
doğurgan mı, doğurgan....
güz mevsimleri solan,
baharla yeniden canlanan,
cemrelerle doğurgan ola
hoş gelmiş...
gönüllere can,
dizlere derman,
yüreğime sevdan,
ölü doğaya hayat gelmiş.. .
bakınız çevrenize,
bakınız şu dallara,
eski bir sevda namesini,
bir gönül yangınını,
bir yürek inleyişini,
anlatıyor şimdi,
esen yeller,
gizemli mi, gizemli
hem de hüzünlü...
aşkın cep telefonuna
yüklemiş umutsuz güzleri,
göz pınarlarından,
uzanan yaşlar,
yürekten yüreğe,
yol olmuş, bağlanmış...
bir başka teranece,
dallardan dallara,
dolaşıp uçuşmuş,
vuslat umutları...
ne yazık...
ne yazık ki,
baharlar yetmemiş,
güzlerle ölüp dirilmiş,
yitik sevdalar
yüreklerde hep...
yine umutlarla
düşmüş cemreler,
her yiten bahardan önce
kimi gülerken gönüller,
kimi göz pınarlarından,
sızan yaşlarda boğulmuş sevdalar...
hep başka baharlara ertelenmiş
kalmış umutlar.
el ele sevdalılar,
umutlarla beklemiş hep baharları,
her bahardan sonra
yine yazlar geçmiş,
yine güzler gelmiş,
ve de karakış...
yazlar eritememiş,
yüreklerde buz tutan yarınları...
bitmemiş umutlar amma ,
istenen son hiç gelmemiş.
son yolculuktan,
dönülmemiş yarınlara...
hiç dönülmemiş...

10. 03. 2010
Suat TUTAK
(Son şiirlerimden)