Ben,

Her limanda değil,manzarası güzel olan limanlara demir attım hep.

Fotoğraflar götürdüm yanımda, ayrılırken limanlardan.

Hepside baktıkça içimi açıcak cinstendi

Kimi deniz ve ben , kimi güneş ve ben, kimi doğa ve ben

Ayrı ayrı kazımaya çalıştım beynime

Ama mümkün değil ki hepsini hatırlamak

Her görüğüm bir öncekisinden güzeldi büyülenirdim hep

Dönerken kendi şehrime, aynı limanlardan geçmek istedim

Hiç biri bana ilk gördüğüm günkü kadar keyif vermedi.

Zaten tadında kalmalıydı, yeni keşifler yapmalıydım.

Yapamadım.

Artık yorulmuştum sürekli gezmekten.

Döndüm ..

Sen,

Her limanda değil, rahat edeceğin sana huzur veren limana demir attın

Elinde hiç birşey yoktu, manzaran karşındaydı buda sana yetiyordu.

Öyle sessizdin ki tek başına, sana herkes deli diyordu

Kim bilebilirdi ki en iyi dostunun deniz, en iyi ilacının güneş ve en iyi

dinleyicinin rüzgar olduğunu?

O kadar büyüleyiciydi ki yaklaşımların,

Ne fotoğraf çektirdin benimle,ne güzelliğim için öylesine yanıma geldin,

ne de yanağımdan öptün herkes gibi.

Alnımdan öptün ve

"Senin olduğun yer benim limanım, sana bakan gözlerim demirli,

ve gördüğüm en güzel manzaram, burda yanında oturup senelerce yanında,

denizim, güneşim ve rüzgarım olmadan yaşayabileceğimsin" dedin.

Anladım ki fotoğraflar beş para etmezmiş bu bendeki göz olmasa..

Alnımdan öptün ve kalbim gördü seni aşkım..


5-6-7 m