İnsan hiç ummadığı anda düşüyor bu tarifsiz duyguya;

Bir anda kayboluyorsun etraftan, sadece ben ve "0"

Aynaya bir bakıyorsun, yüzünde saçma bir gülümseme

Yüzüne su çarpıyorsun bir anda hayallere dalıyorsun, ben ve "0"

Odana giriyorsun, süzülen ışık, parlayan umut gibi görünüyor

Ne güzel onu düşünmek değil mi? ben ve "0"

Kahvaltı ediyorsun, çayın tadı başka o sevmediğin peynir BEYAz diye yiyorsun

Üstünü değiştiriyorsun belki on defa beğendiricen ya kendini "0"na

Camdan bakıyorsun, bu dünya başka dünya diyorsun

Dün nasılda haykırıyordun hayata şimdi ben ve "0" diyorsun

Arabana biniyorsun, nasılda ihmal etmişsin yıkatıyorsun onu bile

Sokaktaki dilenciye para, yollardaki arabalara yol veriyorsun

Bu ne kibarlık? Dünya bir başka ben ve "0"

Yanındasın bu dünya olamaz değil mi? Beklediğin an bu! bu Cennet olmalı

Sanki şiirden fırlayıp gelmiş önüne

Konuştukça ruhundan neydi damlayan?Kalbinde biriken bu sözcükler neydi?

Sarılıyorsun(!)yer çekimi bile karşı koyamıyor yere inmene.

Bırakasın yok hiç ama zaman işte su misali...

Evine dönerken dilenceleri ezecek kadar yakın,arabaları sollayarak geçiyorsun

Zamana lanet ediyorsun ama yinede ben ve "0" diyorsun

Yatağına yatıp tavana gözlerini diktiğinde bir sonraki günü ve ertesi günü düşünüyorsun

Uyumaya çalışırken kalbin birden hızlanıyor sebebi yok, anlayamıyorsun..

Çünkü o an "O"da seni düşünüyor, gülümsüyor ve "BİZ" diyor.




16-6-7 m