Saatler, toz tutmuş, sen ve zindanlar!
Kısa adımlarsın, bir oda avlu!
Aman kesilmesin, kâğıttan yollar!
Boynunda taştan, ağır ateşten havlu!
Saatler, toz tutmuş, sen ve zindanlar!

Ömrün, kaç sahnelik ve kaç sahtelik!
Dönüşü olamaz, şu bir anlıklar,
Boşluğu örüyor, inceden iplik,
Zaman çeşmesinden, damlıyor yıllar…
Ömrün, kaç sahnelik ve kaç sahtelik!

Düşün, nefes al, bak gün ışığı!
Sadece bir sergi dünyasındasın,
Çıkar, babadan yadigâr, sarığı!
Ölümün, bekli de, yakınındasın!
Düşün, nefes al, bak gün ışığı!

Leyla’n evleniyor, gece yarısı,
Sen, avlu taşında, yağmur altında,
İçinde burukluk, yürek yarası,
Göster, sana Haktan, yakının varsa!
Leyla’n evleniyor, gece yarısı,

Ne oldu, ne bitti, demeden girdin!
Bugün yine, demir parmaklıklarda,
Pişman olmak için, vardır nefesin!
Yarınlarımız, musalla taşında!
Ne oldu, ne bitti, demeden girdin!