0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1440
Okunma
-Ülkemin Kadınlarına-
okşayınca ilkbahar güneşi
rüzgarla bizim gülleri
canlandı dile geldi
bizim köyün dilberi
boşaldı gözlerinden
fırata
kızılırmağa
sakarya nehrine yaşlar
anadolu rüzgarı ile savruldu
yıldızlarla bezeli
o gecemsi saçlar
şakıdı
güle yalvaran bülbül gibi
bizim köyün dilberi
rüzgara seslendi
yağmur yüklü buluta seslendi
göçebe kuşlara
kıvrılan yollara seslendi
batan güne
doğan geceye seslendi
kesilince sesi
oturup sessizliğe seslendi
anlattı
hep anlattı bizim köyü
ondan gayrısı anlayamaz
anlatamazdı bizi
bizim derdimizi
bizim çilemizi
sırma saçlı
kömür gözlü
bizim köyün dilberi
anadolu gibi heybetli
anam gibi yürekli
derdimin
sevincimin
çilemin
canımın ortağı
işledi bizi
nakış nakış anadoluya
anaların güneşi
bizim köyün dilberi.......
