Şimdi sen çıkıp gitsen şu kapıdan,
Ne fark eder sanki…
Yoksun diye demir alır mı gemiler?
Ufuk, akşamı mı çağırır erkenden?
Balıkçı tekneleri,
Poyrazın kollarında,
Kayıp mı olurlar sanıyorsun?
Şişeleri mi eklerim ucu ucuna?
Sardunyalar daha mı mahsun açar,
Pencere pervazlarında.

Aldırma sevgilim
Sanma ki seni sevmedim
Sevmeye istidadım var bilirsin
Ama ille de, özgürüm tarla kuşları kadar
Ne kadar sevsemde…
Hürüm,
Bir ölünün toprağa alışık olması kadar

Şimdi sen,
Unuttum seni desen
Ne değişir hayatımda?
Gözyaşı şişelerine mi birikirim ölmeden?
Gömülmeden sensiz sabahlarıma
Ve bilmeden nerede olduğunu
Avuçlarımda mı tutarım karları,
Ellerim donana kadar…
Limandan el mi sallarım sanıyorsun
Sevmedim mi senin kadar ?
Halbuki unutup gitmek cesaret değildi
Sevgilim…
Unutmak bir anlamda
Kapitalist bir düzenin içinde
Yeni bir kadın sevebilmekti
Serbest piyasa şartlarında.
Daha güzel bir çift gözün derininde
Kalmış olmaktı uzun zaman
Ve tenperver gecenin koynunda
Öpmekti, beyaz omuzlarından

Şimdi, seni terk ediyorum desen
Fark eder mi sevgilim
Sevilmemek ne bir acziyet
Ne de onur tarafından sevilmek
Gideceksen ve bulmuşsan bir yolunu
Gitmelisin ansızın
Gitmelisin çünkü vakit
Belli ki benden gitmek vakti
Gitmelisin ardına bakmadan
Unutmalısın ellerimi
Unutup terk etmelisin beni
Sararıp solan, yalnız
Senli bir düş vaktidir şimdi…