KADIN OLMAK


Derinine düşünürdü de hep
Yok gibi
Nokta kadar umursanmadan
Akardı nehirle beraber kadın.

Ne zaman ki
Işık yaktı düşünceye...

Ne zaman ki
Sırtında mermi,
Yürekte inanç,
Gözler hedefte...
Düştü yollara...

İşte o zaman
Bir hoş sedaydı.

Ne zaman ki
Hüznü sarıp sarmalayıp
Devrimlerin kadını olmuştu

Hak için,
Adalet için,
Canlar için...

O zaman
Konuşamadığı anlar için,
Biriktirdiği anılar için
İçinde büyüttüğü ezik çocuğu
Kaldırdı göklere
Sarıp ümide
Haykırdı ’var’lığını.

10.3.2007
SERAP HOCA

KADININ ADI NE?

-binsekizyüzlerde de sevdi kadın, ikibinde de-


Gönlüm ağlarken
Sevmiyorum hayatı.

Sen diye kıvranırken
Sensizlikte kadın olmayı;
Anılarında yok olup
Gözyaşında ıslanmayı,
Çare nerde diye ağlamayı...


Kimim ben
De bana
Kimim ben...
Yastığa döküp de gözyaşımı
Sana gülmek kolay mı
İçim kan ağlarken...
Kimim ben de bana.
N’olurdu
Benim olaydın
Benle olaydın
Senle olaydım...


Kapı artlarında kalmamayı,
Özgürlüğün tadını,
Yaşamayı özledim be yüreğim,
Canım,
Her şeyim...
Yaşamayı,
Sen gibi...




Bilirim
Farkımız yoktu
Ama
Mengene daha bir sıkar oldu
Dayanamıyorum...
Al at bu bedeni çöpe,
N’olur al at.
Bıktım,
Yoruldum.
Nefretim
Mecburiyetlerde asılı kaldı...
Tükeneydi bedenim,
Ağıtta kaldı ruhum.
Yaşamak bu muymuş yar...
Nerdesin diyemediğim,
Saramadığım..
Boğazımda bir düğümsün
Yumruk yumruk..
Kıvrıldım
Kıvrıldıkça bükülü kaldım
Boğuldum gözyaşımda...
N’olur
Sakın sen ağlama,
Ben gülerim gene
Seni görünce...





SERAP HOCA
24.8.2007

--------------------


DUVARLARDAN DUYULANLAR


Ağın içinde kıvranan gözleriyle
Öylece bakar kadın.
Bir anlam veremezsiniz
Uzatıyor mu ellerini al diye
Yoksa seni de mi almak istiyor ağının derinlerine…
Bilinmez.
Karanlığın sessizliğini
Hıçkırıkları deler kadının…
Hiçbir ışık aydınlatmaz içini,
Hiçbir renk girmez hayatına,
Yastık siler gene gözyaşlarını…
Kalemi,
Örgüsü,
Fırçası,
Mikrofonu elinde bir kadın
Yüzündeki boyalara inat,
Ak pak bir dünyanın şarkısını
-Ruhunu satarak -
Haykırır dünya denen sahneye…
Aşk adına dinlenir tüm şarkılar da
Dokununca bencilliğinin teline o nazik el,
Bükülür bileği,
Ağlayan kimin umurunda ki…
Sus kadın,
N’olur sus,
Dolaşmış saçlarına şu ağ…
Al şu sustalıyı da
Kes saçının bağını
Ya da
Keser gibi yap bilcümle bağlarını da
Korkut…
Bak,
Nasıl da kul köle oluyor aslan parçaları…
Nasıl da kısılıyor radyonun sesi…


Yok…
Yakışmıyor ki eline,
Seni almalı,
Baş tacı etmeli…
Sana ana demeli,
Sana yâr demeli,
Sana kızım demeli…
Çıktığın o kapıda bırak dertlerini,
İn sandığın tahttan da
İnsan olduğunu bilsinler;
Karanlığın gözünden,
Yıldızın şavkından,
Dağın dumanından
Ve Allahın gazabından korkmayanlar.

3.1.2010
SERAP HOCA