Açıyor gözlerini, bir bebek daha
Yaralı annesinin gözlerindeki acı
Unutuyor kokusuna…
Merhametle sarıyor,
Emanetini
Ağlıyor bebeğim, ağlıyor
Bu da geçer,
Geçti de



Emekledi bebeğim,
Yürüdü,
Neşeyle koştu bebeğim
Artık çocuk oldu
Bu da geçer, Geçti de



Büyüdü bebeğim
Rüzgâr gibi koşuyor, bak!
Eli kalem tuttu, okuyor bak!
Oyunların ciddiyetine doğru
Yol alıyor
Büyüyor çocukluğum…
Bu da geçer, Geçti de!



Oysa hayâl bile edemezdi, oyunlarında
Oyuncakların, canlısı olduğunun
Düşünmeden, oyun sandığı bir hayatın
Gerçek olduğunun



Büyüdü çocukluğum
Gözyaşının renklerini görerek
Hayatın şırıngalarından
Küçük bir ısırık, iğne
Vurundu çocukluğum
Adım atarken gençliğe
Bu da geçer, Geçti de



Bahar geldi, ardından kış
Ve yine bahar,
Yine kış
Ardı ardına mevsimlerim
Bu da geçer dedi, Gençliğim
Geçecek de!



Ayırt edemedi gençliğim
Akrep kim? Dost kim?
Bu da geçer dedi, içinden
Geçti de!



Sorguluyor gençliğim
Her yanında renksiz sarmaşıklar
Rengi yok ki, ayırt etsin
Bu da geçer be gençliğim!



Bir sağırım, duymuyorum cıvıltıları
Bir duyuyorum
Karıştırarak feryatları.
Duyup da ne oluyor ki,
Cevap veremedikten sonra?
Soruyor gençliğim,


Zamandan çat kapı bir ses:
Bu da geçer!



Geçecek elbet!
Hükmü yok ki nefesimin
Hükümranlığı sayılı, hükümdarın
Sabır, Bir yere kadar
Sabır taşım patlayacak,
Ruhum sıkılacak, elbet
Bedenim yorgunluğundan kurtulacak
Yetimliğinde,
Yetim bırakılarak.
Sorgusuz geçecek,
Gençlik de bitecek,



Düşünme bebeğim!
Büyüyen çocukluğum!
Gençliğim!
Bu da geçer, geçecek!




Halime Erva Kılıç
"