Bütün çırpınışlarını yitirmiş
Renklerden yoksun bir asi gibi
Müsvedde bir ömrü karalıyorum
Kırık uçlu kursun kalem misali
İnadına siyah’a
İnadına anlamsız şekillere
Ve inadına yalnızlığa gömüyorum beni
Bütün değerleri sıfırlıyorum
Bütün hesapları kapatıyorum
Ve fırsatları salıyorum yokluğa
İmzamı atıyorum,
Son yaptığım isimsiz tual’e
Ve tek bir resim kalıyor
Kurşun kalemle çizilmiş
Son eser, son örnek
Ben bu müsvedde dünyaya
Son kez mührümü basıyorum
Ve gidiyorum...!

Tüm gizemiyle kendimi,
İnadına yalnızlığa gömüyorum
Bu son gece
Bütün sancılarımla
Kattığım anlamla
Anlaşılamayışımla
Yaktığım mumlara üfleyerek
Aldıklarımı iade ederek
Gidiyorum...!

Kulaklarımda hüzünlü nağmelerle
Bavulumda düşlerimle,
Tükenmiş,kokmuş ümitlerimle,
Kör kütük duygularımla,
Zaferlerimle,yenilgilerimle,
Var oluşumdan, yok oluşuma
Gidiyorum...!

Uğruna savaşacak ya da
Kaybedecek bir şeyi kalmamış
Bir kumandan gibi
Yorgun düşüp kendini
Örümceğe bırakan sinek gibi
Sonunu düşünmeden teslim oldum
Gidiyorum...!

Erzincan

Adem Yıldırım