sen ....
diye başlar film...

manalı ve derin soluklu bakışlarla
geniş kipli yeminlerle düşer ilk cemre
serüven macera dolu hayatın ilk belgeseli
uzun cümlelerle d/okunsa da adı
aslında
her sevda başlarken kısa metrajdır kumaşı.../
hep sen
tek sen....
başka bir gölgeye bölünmeye mahal vermez önceleri
işte böyle başlar
aşkın m/asalı tümceleri...!

devinim
sevilme sevilim arasındadır
sinameki değildir daha düğmeleri
debisi geniş kiplere
metrajı uzamaya yeminlidir
belge/sel/in
suyu çok hoş ve tatlıdır
bir kucak dolusu heves/ten akar göllerine
sevda şırıl şırıl ırmakları olan bir dağdır bu münhalde
bırakıtı umuttur henüz
tuzu karışmamıştır daha suya ,deltası da hüzüne...!


derler hani
kural
yer
zaman
mekan tanımaz
oysa bu kuralı esas kimse tanımaz
ilk ihlal burda düşer meclise!
zaman
mekan
özgürlük
filan topyekün bir hiçtir
çünkü sen sevmişsindir
ve sen
k i m s e değilsindir
sevdiğin sadece senindir
gerisi de hikayedir...!


bir müddet sonra hırçınlıklar düşer koylarına
kıskançlıklarla kol koladır ihtimal sevda
genlerin kılıcıdır çekilen tornistandan
ve o da fıtrattan şecerelidir , doğuştan
havadan kıskanmış bir kere Adem Havva’yı
velhasıl
kıskanmak bu işin amortismanındandır...!


bir lav dileğidir düşünde aşk
tüter yavaş yavaş eteklerden kızıllar
ilk ayrılıklarla pişer ilk yemeği
ki;
yağmurla gelen üşümedir bir nevi
ıslanmasına engel ol der genler!
aman sakın salıverme ellere mercimeği!
üzerine sadece senin yağmurun düşmeli ...!

kıskanmak
g ü v e n e m e m e k t i r asıl da denmez açıkça
gölge izi takipler
yakın markaj tavsiyeler
hep, çengellere asar usun şeytanını
hani sevmek ;
açık kollarla gösterilir ya çocukluktan beri
bu huy kalıcıdır ölene kadar da büyümez,
_hadi göster bakalım ne kadardır sevginin seviyesi
ne dünyalar yeter bu açıya ne de uzayın evreni
lafta kalacak bile olsa yine de görsün ister sevdalı
peyniri neylesin mabud o sevda izleri görmeli...!



iki taraflı hızardır sevda kıskançlıkla işkillenince
hele hissettirdikçe izini
daha da keskinleşecektir lezzeti
derler ya ;
aşkta av olmalı
kovalanmak için kaçmalı!
yani
kıskanmak yerine kıskandırabilmeyi bilebilmektir
bilinir ki;
en iyi defans
hiç i l g i l e n m i y o r m u ş gibi ilgilenebilmektedir...!



işte ondandır ya
daha tavla öğrenmeden
tavlama sanatları merakları
cazibe çekicilik ve esaret harları
beğenilmek tatlıdır uluorta gösterişi pek sever de
lakin terkediliş ağlamaları yorgan arasıdır nedense...!


askerlik anılarının ve avcı masallarının
boşa günahı alınmıştır
aslında en derin gün/ah çukurları
bu zamandaki düşükler için kazdırır
ve esasında
tecrübe k a y b e t t i k ç e kazanılırken
aşk t e k m e y i ... y e d i k ç e yazdırır...!



en çok bağıran canı en çok yanan değildir...!
en çok bilen de en çok okumuş!

ama şüphesiz bir gerçek vardır ki;
en çok canı yanan
en çok kaleme dokunmuştur...!




ToprağınSesi