Üşüyorsun ellerinde yok parmak izlerin.
Kalamışta yitik karanfil sabahlar.
Köyden kente göçün kül madurları.
Sorgulamadan kaçar nezaret loşluklarına.
O konakta hiç oturmadık.
Hayal ettik ,hayallerimizde tüttürdük nargilemizi.
İç ederken çıtlattığımız çekirdeklerin patırtıları acı çeke çeke
acıta acıta çıtlatırdık gözlerinin yaşına bakmadan..
O Konakta hiç oturmadık ama gece kondumuzda çok konaklar yaptık.
Konaklar içinden konak doğurduk.
Hem de konak kadar.

ya,
işte
dedim.

Birçok yatak odası yok idi bizim malikanenin .
Akşamları yatak kapma savaşını hep küçük kardeşler kazanırdı.
Paprikalarımızda soğan olmazdı .
Aramız bu nedenle soğumazdı.
Fukara aramalarımızda arandığımızda ,
avukatımız olmazdı .
Barodan gelen parolular hariç...

Üşüyorsun ellerinde parmak izlerin.
Parmak izlerin kahvehanede güzel onlu.
Her kupa kızına yaptığın piştiye aşık olurdun o zamanlar.
Kupa kızına aşık olmak da mı suç ?
Aşık olmak ta mı suç Ulan!

Gene,
işte
dedim.

Konak ki güzel konak ’Baba bu kaç lira olaki ?’
Bu konağın sahibi bir roman yazmış.
’’Varoşların Fitili’’ diye.
Konaktan demekki böyle görünüyor,
Bizim varoşlar..
Konak kadar başımıza kitap olup düşmüş.
Konak,
oooo konak ya,
tabi,
evet
kitap yazmış;
Konaktan.
hadi ordan!!!!

UMUT KURU
ŞUBAT İKİBİNON BİLMEM KAÇ