/Dünden yarına yazılmış kapalı bir mektuptur hayat/

Öncelikle karınca harfleriyle
Ve fil yüreğiyle yazdığımı bilmeni isterim...

Geçmiş zaman kipleriyle
Ve geçmiş zamana yaslı cümlelere sığınmayacağımı da...

Bu beraberlik
Self servis bir ayrılığı hak etmedi
Soğuyan ateşi iki nefes birlikte üflemeliydik
Başka nefesler kemdi
Göremedik
Bilemedik

Muhteşem bir başlangıç
Ve
Tanrıya teslim bir son!

Giriş ve sonuç arasındaki
Eksik ve nahoş gelişmeler...

Bundan biz sorumluyuz
Kader değil...

Ellerimiz ve yüreğimiz kara çaldıysa
Tanrı su vermişti...
Birde boş kâğıt!
Alın yazın kaderinizi kendiniz!

Temizleyebilirdik...
Yazabilirdik...

Beceremedik...

Demek o ki hala tanrının küçük çocuklarıyız!
Daha büyüyememişiz
Şükranları unuturken
Nedense
Şikâyetleri hiç es geçmeyiz!

Hani kötü notları hep öğretmen verir ya!
İşte bizler de hala kötü not talebesiyiz!

Mızmız ve isterik...

Oysa Görebilseydik
Odalar gardıroplar
Battaniyeler ikiye bölünürken!

Kırık kadehlerden yudumlayan bizdik
Günahı şaraba vermek
bilmeliydik ki;

Sadece ve sadece kırmızıya ihanetti!

Yaşamakla yaşatmak arasındaki dengeyi
Ben ve biz arasında bölüştüremedik
Başkalarına gösterdiğimiz müsamaha
Aşkımıza hiç değemedi!

Ama tanrı hazırdı nasılsa!
Kalem ondaydı ya!
Öyle yazmıştı!
Oysa
Alınlara yazdığını bir o okuyabilirken!
Birçok tercümeci/ falcı görevdeydi!
Geçmiş zaman sayhaları
Geniş zamana dağılıp büyüdükçe
Tanrı daha bir yakındır o nedenle!

Onun hesabı bir kere
Ve bizim matematiği de benzemez biçimde
Niyetleri sonuçlardan daha çok etkili!

Ve,

Sen hiç anlayamamış olsan da,

Ben O kadar eminim ki;
O;
Karınca yazısını da okuyabilir
Fil yüreğini de!





ToprağınSesi