tarihim daha homeros’u bile tanımazdı o vakit
öbek öbek uçarlardı melekler omzumda
umudun kesif karaltıları emeklerdi daha lügatımda
çatım sağlamdı henüz
peyzajı bozuk ömür birikintileri damlamazdı sokağıma
hüzün;
bilcümle efsunlu tümcelerimin beslendiği
portakalda vitamindi henüz
her mevsim bahardı bana ve kokardı mis mis
sonra
sen taşındın dünyama
ve
işte o zaman icat edildi z/aman
bacaya düştü h/is...!



güle sarılmış ahtapot inadıyla
topyekün ve anadan üryan vurmuştum duvarına
hem de
kendimde kendimden hiç bırakmayacak kadar
yüz görümlüğüne;
asaletine el değmemiş benliğimi vadetmiştim
sevdam deyişine de bir ömür...!



kıbleye dönük sevmiştim seni
imanıma katık...
duam yeni başlamıştı
adın dilimde tespihti daha boncuk boncuk...!


sonra
rahmete açılmış kollarıma kıskanç şeytanlar işedi
ihanet tezgahında satıldı adım
doymadan elhamdülillah cezası bulaştı elbiseme
daha kokuna kanmadan sustu dilim
oysa;
yörüngene kanmamıştım henüz
adının ardına adımı yazdıracaktım
kalburüstü aşk sufleleri yazacaktım daha sana
ama dedim ya
susturuldu duam...


susturucuya rağmen yine arşa değdi sayhalarım
duymadın...

duvarlarının sağır sıvasına patenti kör kütük çiviler çaktım bir müddet
ama olmadı...

ayrıldık...!



saatini bilmiyorum da
işte;
imameye beş kala kesildi duam...!







ToprağınSesi