Özledim Dostlarım

Hasretin dumanı, burnumda tüttü
Özledim dostlarım, özledim sizi
Umarım ayrılık, burada bitti
Özledim dostlarım, özledim sizi.

Önüme konsa da, et, ekmek, ciğer
En büyük zenginlik, sıhhatmiş meğer
Bir nefeslik hayat, dünyaya değer
Özledim dostlarım, özledim sizi.

Ayrılık işkence, zulümden zulüm
Biraz hastalıkmış, biraz da ölüm
Sizden ayrılalı, savruldu külüm
Özledim dostlarım, özledim sizi.

Bir mahkûm nasıl ki, ışığı özler?
Doğacak güneşin, yolunu gözler?
Ne kadar yazsam da, yetmiyor sözler
Özledim dostlarım, özledim sizi

Sevgiyle muhabbet, işimiz bizim
İçimizle birmiş, dışımız bizim
Zehir olsa yenir, aşımız, bizim
Özledim dostlarım, özledim sizi.

Yazarım çizerim, kırk beş senedir
Teşekkürüm size, derdim banadır
Yatıp kalkıp duam, sizden yanadır
Özledim dostlarım, özledim sizi.

Necati; eskiyi, yeniye kattı
Kederi götürüp, pazarda sattı
Acıyı tuş etti, kenara attı
Özledim dostlarım, özledim sizi.

Necati Ocakcı